واکسن های مورد نیاز گرین کارت و برندگان لاتاری

واکسن های سفر به آمریکا :

افرادي كه جهت دريافت كارت سبز اقامت در آمريكا اقدام مي نمايند با توجه به سن آنها نياز به تزريق واکسن های سفر به آمریکا از طرف سفارت آن كشور را دارند. این افراد می توانند با مراجعه به انستيتو پاستور ايران و با در دست داشتن پاسپورت و دفترچه بیمه در روزهای شنبه تا چهارشنبه ، در این مورد اقدام نموده و کارت بین المللی واکسیناسیون دریافت نمایند.

لیست واکسن های سفر به آمریکا عبارتند از :

سرخک، سرخجه ،اوریون (MMR)

توجه: پیش از مطالعه این تک نگار، مراجعه به تک نگار کلی واکسن ها ضروری است.

این فرآورده برای ایمن سازی فعال همزمان برعلیه سرخک، سرخجه و اوریون در سنین بعد از 15 ماهگی مصرف می شود.

مکانیسم اثر

این فرآورده حاوی مجموع های از واکسن های سرخک، اوریون و سرخجه می باشد.

ایمنی زائی

2 – 6 هفته بعد از تزریق در بیشتر از 97% افراد مصونیت موثری ایجاد می کند و مصونیت حاصله برای بیش از 11 سال (بدون هیچ کاهش محسوسی) باقی می ماند.

عوارض جانبی

از عوارض عمومی می توان تب، ناخوشی، گلو درد، سرفه، التهاب بینی، التهاب غدد پاراتیروئید، التهاب بیضه ها، تهوع، استفراغ، اسهال و واکنش های التهابی و آنافیلاکتیک را نام برد. عوارض موضعی نیز شامل سوزش، تورم و قرمزی در محل تزریق و لنفادنوپاتی موضعی می باشند.

موارد منع مصرف

بارداری، حساسیت نسبت به یکی از اجزای واکسن (مثل تخم مرغ)، بیماران تحت درمان با داروهای کاهنده سیستم ایمنی، ابتلا به سرطان های بدخیم مغز استخوان یا سیستم لنفاوی، نقص اولیه یا اکتسابی ایمنی، سل فعال درمان نشده، سابقه فامیلی نقص وراثتی یا مادرزادی ایمنی، بیماران HIV مثبت دارای علائم ابتلا به نقص ایمنی سلولی، وجود اختلالات گاماگلوبولینمی، بیماری حاد تنفسی و عفونت فعال همراه تب از موارد منع مصرف این واکسن می باشند.

هشدارها

به تک نگارهای مربوط به واکسن سرخک، واکسن اوریون و واکسن سرخجه مراجعه شود.

تداخل های دارویی

به تک نگارهای مربوط به واکسن سرخک، واکسن اوریون و واکسن سرخجه مراجعه شود.

نکات قابل توصیه

به تک نگارهای مربوط به واکسن سرخک، واکسن اوریون و واکسن سرخجه مراجعه شود.

واکسن را باید در دمای 2 – 8 درجه سانتیگراد و به دور از نور نگهداری کرد. فقط از محلول همراه واکسن برای رقیق کردن آن باید استفاده نمود. واکسن را هر چه سریعتر بعد از آماده سازی باید مصرف کرد و در صورت عدم مصرف بعد از 5 ساعت، باید آن را دور ریخت.

مقدار مصرف

نیم میلی لیتر از واکسن را ترجیحاً در سن 15 ماهگی و از راه زیرجلدی و در سطح بیرونی باز و تزریق می شود. مقدار مصرف برای تمام سنین یکسان است. این فرآورده از راه داخل وریدی نباید تزریق شود (حداقل با فاصله 4 هفته). یک تزریق مجدد MMR یا سرخک به تنهائی نیز توصیه شده است.

موارد تزریق : افرادی که در سال 1957 میلادی یا بعد از آن بدنیا آمده اند دو نوبت واکسن MMRبه فاصله حداقل یک ماه تزریق نمایند و گواهی تزریق را به انسیتو پاستور ایران ارائه نمایند.

این واکسن در درمانگاهها و مطبها تزریق می گردد و در انستیتو پاستور موجود نیست. اگر تا زمان مصاحبه پزشکی،کمتر از یکماه فرصت باقی مانده باشد این واکسن نباید تزریق شود.

هپاتیت

هپاتیت (به انگلیسی: Hepatitis) به معنی التهاب در پارانشیم کبد است و به دلایل مختلفی می‌تواند ایجاد شود که بعضی از آنها قابل سرایت هستند و برخی مسری نیستند.

از عواملی که ایجاد هپاتیت می‌کنند می‌توان به افراط در مصرف الکل، اثر برخی داروها، آلودگی به باکتری و هم‌چنین ویروس اشاره نمود. هپاتیت ویروسی منجر به عفونت کبدی می‌گردد.

عامل بیماری هپاتیت ویرال (ویروسی) یک ویروس است و در ابتدا می‌تواند مثل یک سرماخوردگی بروز نماید؛

ولی بیماری مزمن هپاتیت “C” بر عکس سرماخوردگی معمولی به دلیل از کار افتادن کبد و مشکل بودن درمان می‌تواند حیات بیمار را تهدید کند.

بیشتر مبتلایان به هپاتیت از نوع C و B علائمی ندارد. برخی از این بیماران علائم سرشتی عفونت ویروسی را نشان می‌دهند از قبیل خستگی، دل درد، درد عضلانی و تهوع و بی اشتهایی، ولی در موارد پیشرفته علائم نارسایی کبدی بروز می‌کند که شامل تورم شکم، اندامها، یرقان و خونریزی‌های گوارشی و … است.

در ایران بالغ بر ۳٪ افراد آلوده به این ویروس می‌باشند. حدود ۷۵ الی ۸۰ درصد از افرادی که تازه به این ویروس مبتلا شده‌اند، دچار پیشرفت و مزمن شدن این بیماری شده و از بین آنها نیز ۶- الی ۷۰ درصد به بیماری‌های مزمن کبدی دچار می‌شوند.

از بین افراد حدود ۵ الی ۲۰ درصد به سیروز کبدی مبتلا شده و ۱ الی ۵ درصد آنان بر اثر بیماری سیروز کبدی و یا سرطان کبد می‌میرند.

انواع

در حال حاضر ۸ نوع ازاین ویروس شناخته شده‌است.

هپاتیت نوع A

هپاتیت نوع B

هپاتیت نوع C

هپاتیت نوع D (همیشه همراه با نوع B)

هپاتیت نوع E

هپاتیت نوع F

هپاتیت نوع G

در حال حاضر ۱۰ تا ۱۵ درصد مبتلایان در هیچ‌کدام از این دسته‌ها قرار نمی‌گیرند به همین دلیل می‌شود انتظار ویروس نوع H را نیز داشت.

روش‌های انتقال هپاتیت ب و سی

این ویروس عمدتاً از طریق تماس با خون افراد آلوده منتقل می‌شود.

همچنین روش‌های زیر می‌تواند باعث انتقال این ویروس گردد:

ارتباط جنسی با افراد آلوده

استفاده از سوزن‌های آلوده که به عنوان سرنگ استفاده می‌شود، به ویژه در افراد معتاد به مواد مخدر تزریقی و همچنین سوراخ شدن بدن با هر وسیلهٔ تیز یا سوزن آلوده (مثل خالکوبی غیر بهداشتی)

استفاده از لوازم شخصی به صورت اشتراکی

دریافت فرآورده‌های خون و پلاسمای آلوده که در ایران اکثراً در بیماران تالاسمی و هموفیلی دیده می‌شود.

زخمی شدن پوست بدن در یک بخش آلودهٔ بیمارستانی.

آزمایش‌ها

از دیگر نکات مهم در مورد این ویروس این است که به تدریج به کبد آسیب می‌رساند. یک کبد سالم مواد شیمیایی مورد نیاز بدن را می‌سازد و مواد سمی را از خون خارج می‌کند.

وقتی شما به این بیماری مبتلا می‌شوید کبد شما ملتهب می‌شود و بافت طبیعی تخریب شده به جای آن بافت فیبری و فرسوده می‌ماند.

پس از تشخیص پزشک آزمایش کبد انجام می‌گیرد. این کار از طریق آزمایش‌های خون، سونوگرافی و نمونه برداری از کبد کار بسیار آسانی است و از طریق بی‌حسی موضعی و از طریق یک سوزن نمونه گیری انجام می‌شود و بیمار حداکثر یک روز در بیمارستان بستری می‌شود.

پژوهشگران ایرانی نانو ابزار کاغذی را برای آنالیز DNA ابداع کردند که قادر به تشخیص سریع و ارزان بیماری‌هایی همچون هپاتیت B و ناباروری در مردان است.

جلوگیری

در هپاتیت، پیشگیری بهترین راه است. برای جلوگیری از انتشار این ویروس کارهای زیر ضروری به نظر می‌رسد:

زخم و بریدگی‌های پوست را خودتان پانسمان کنید. در صورت نیاز به کمک برای پانسمان زخم از دستکش استریل استفاده شود.

در صورتی که به این بیماری مبتلا هستید، خون، پلاسما و اعضای بدن و بافت اهداء نکنید.

از ریش‌تراش، مسواک، و لوازم آرایشی با لوازم شخصی دیگران به طور مشترک استفاده نکنید.

به یاد داشته باشید غیر از واکسن نوع B این بیماری، این بیماری واکسن و درمان کامل ندارد. ازاینرو پیشگیری از آلودگی دیگران با عمل به توصیه‌های بهداشتی بر عهدهٔ شماست.

روش‌های درمان

در هپاتیت A استراحت در بستر در طی دوران حاد، مصرف غذاهای مغذی، تجویز سرم قندی و دادن مایعات کافی، رعایت اصول بهداشتی و…

تجویز ایمنوگلوبولین B در هپاتیت B بلافاصله پس از تماس خونی با فرد هپاتیت+ می‌تواند مؤثر باشد

هپاتیت C درمان قطعی ندارد، واکسن ندارد، و خطرناکترین نوع هپاتیت است.

موارد تزریق : این واکسن زیر 18 سال لازم به تزریق است

 

 مننژیت (چهار ظرفیتی)

مننژیت (نام علمی: Meningitis) یا سرسام (نام فارسی به معنی آماس سر) التهاب پرده‌های محافظی می‌باشد که مغز و نخاع را پوشانده‌اند و بطور مشترک مننژ یا شامه گان نامیده می‌شوند. این التهاب ممکن است عامل ویروسی، باکتریایی، یا سایر ریزاندامگان داشته باشد، و در موارد کمتری در اثر تجویز داروهای خاصی به وجود آید. مننژیت می‌تواند به دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، زندگی بیمار را به خطر اندازد؛

بنابراین این شرایط را تحت عنوان فوریت پزشکی دسته‌بندی می‌کنند.

رایج‌ترین نشانه‌های مننژیت سردرد و خشکی گردن همراه با تب، گیجی یا هشیاری دگرگون شده، استفراغ، و ناتوانی در تحمل نور (نور هراسی) یا صداهای بلند (صدا هراسی) می‌باشد.

معمولاً در کودکان فقط نشانه‌های غیراختصاصی مانند تحریک‌پذیری و خواب‌آلودگی مشاهده می‌شود. اگر ضایعهٔ پوستی مشاهده شود، ممکن است نشان دهندهٔ علت مشخصی برای مننژیت باشد؛

مثلاً، مننژیت در اثر باکتری مننگوکوک ممکن است همراه با ضایعهٔ پوستی مشخصی باشد

عوامل

مننژیت معمولاً به علت عفونت با ریزاندامگان عارض می‌شود. اکثر عفونت‌ها به دلیل ویروس است، و باکتری، قارچ، و تک‌یاخته‌ها علت‌های رایج بعدی هستند.

اصطلاح «مننژیت بدون عفونت» به مواردی از مننژیت گفته می‌شود که در آن‌ها هیچ‌گونه عفونت باکتریایی قابل تشخیص نیست.

این نوع مننژیت معمولاً علتی ویروسی دارد، اما ممکن است به دلیل عفونت باکتریایی باشد که بخشی از آن درمان شده‌است، وقتی که باکتری از مننژها ناپدید می‌شود یا پاتوژن‌ها فضایی متصل به مننژها را عفونی می‌کنند (مثلاً سینوزیت).

التهاب غشاء داخلی قلب (عفونت دریچه‌های قلب که خوشه‌های کوچکی از باکتری را در جریان خون پخش می‌کند) ممکن است علت مننژیت بدون عفونت باشد.

همچنین ممکن است مننژیت بدون عفونت در نتیجهٔ عفونت با اسپیروکت‌ها باشد، نوعی باکتری که دارای «ترپونیما پالیدوم» (عامل سیفلیس و «بورلیا بورگدورفری» که برای ایجاد بیماری لایم شناخته شده‌است) است.

ممکن است با مننژیت در مالاریای مغزی (مالاریایی که مغز را عفونی می‌کند) رو به رو شویم یا مننژیت آمیبی، مننژیتی که به دلیل عفونت با آمیب‌هایی مانند «ناگلریا فولری» به وجود می‌آید، که در منابع آب شیرین وجود دارند.

کنترل

مننژیت به‌صورت بالقوه خطر مرگ به همراه دارد و اگر درمان نشود میزان مرگ و میر آن زیاد است؛

تأخیر در درمان همراه با نتایجی ضعیف‌تر است.

بنابراین، درمان با مجموعه‌ای از آنتی‌بیوتیک‌ها را نباید به تأخیر انداخت و در عین حال آزمایش‌های تأییدی را هم باید انجام داد.

اگر در مرحلهٔ اولیه مشکوک به بیماری مننگوکوک هستیم، راهنماها توصیه می‌کنند که قبل از اعزام به بیمارستان، بنزیل پنیسیلین استفاده شود. مایعات درون وریدی باید تجویز شوند اگر فشار خون پایین (پایین بودن فشار خون) یا شوک وجود داشته باشد از آن‌جا که مننژیت می‌تواند باعث عوارض شدید اولیه شود، بررسی‌های پزشکی منظم برای تشخیص این عوارضو در صورت نیاز انتقال فرد به بخش مراقبت‌های ویژه توصیه می‌شود.

ممکن است در صورت پایین بودن سطح هوشیاری یا وجود شواهد توقف تنفس نیاز به تنفس مصنوعی باشد. اگر علائم افزایش فشار درون‌جمجمه‌ای مشاهده شود، بهتر است اقدامات سنجش فشار انجام شود؛

با این کار می‌توان به بهینه‌سازی فشار فضای مغز و درمان‌های گوناگون برای کاهش فشار درون‌جمجمه‌ای با دارو (مثلاً مانیتول) کمک کرد.

حملات را با ضدتشنج‌ها درمان می‌کنند. هیدروسفالی (جریان مسدود شدهٔ CSF) ممکن است نیاز به کار گذاشتن موقت یا بلندمدت وسیلهٔ خروج مایع مانند شنت مغزی داشته باشد.

موارد تزریق : 11 سالگی لغایت 18سالگی ، که توسط هلال احمر تزریق میگردد

 آبله مرغان

آبله مُرغان (به انگلیسی: Chickenpox)، از بیماری‌های خفیف و بسیار واگیردار است. این بیماری که در کودکان شایع‌تر است، توسط ویروس هرپس زوستر ایجاد می‌شود.

نشانه‌ها

نشانه‌های زیر بیشتر در کودکان، خفیف بوده اما در بزرگسالان، شدید هستند:

خارش سطحی پس از یک روز

تب

درد شکمی یا احساس ناخوشی همگانی که ۲-۱ روز به درازا می‌کشد.

تاول‌ها در ۲۴ ساعت می‌ترکند و در محل آن‌ها دلمه پایه ریزی می‌شود. هر ۴-۳ روز مجموعه‌هایی از تاول‌های جدید به وجود می‌آیند. بثورات ابتدا روی تنه، سپس سر و صورت و با شیوع کمتری روی دست و پا ظاهر می‌شوند.

بثورات ابتدا پاپولند وسپس به وزیکول و پوستول و در نهایت به پوسته تبدیل می‌شوند.

پاپول‌ها و وزیکول‌ها در زمینه‌ای اریتماتوز قرار دارند. از خصوصیات بثورات آبله مرغان، ظهور سریع آن‌ها و نیز وجود هم‌زمان پاپول، وزیکول و پوسته در یک زمان می‌باشد.

خارش به طور تقریبی در همه بیماران وجود دارد. وزیکول می‌تواند در تمامی قسمت‌های مخاطی وجود داشته باشد.

در بزرگسالان یک سری نشانه همانند آنفلوآنزا نیز وجود دارد.

دلیل بیماری

حمله آغازین آبله (smallpox) دربرابر آبله مرغان (chickenpox): حمله به بالاتنه ویژگی آبله مرغان است.

دلیل بیماری عفونت با ویروس واریسلا زوستر یک دی‌ان‌ای ویروس است. بیشترین شیوع آن در سن ۵ تا ۱۰ سالگی است. این ویروس از راه قطره‌های ریز در هوا یا تماس با ضایعات پوستی، از فرد بیمار انتقال می‌یابد.

بیماری فوق‌العاده مسری است و انتقال ان بیشتر از راه قطرات تنفسی و هوا صورت می‌گیرد. ویروس در وزیکول‌ها هم وجود دارد و بنابراین بیماری از ۲۴ ساعت قبل از پیدایش بثورات تا وقتی که ضایعات دلمه ببندد، مسری خواهد بود (بین ۷ تا ۸روز).

بیماری بیشتر اوقات در زمستان و بهار دیده می‌شود. تا وقتی که تمام وزیکول‌ها تبدیل به دلمه نشوند کودک نباید به مدرسه برود. مبتلایان به آبله مرغان که بستری می‌شوند باید در اتاقی ایزوله شوند تا از انتقال هوایی ویروس جلوگیری شود.

دوره نهفتگی بیماری، ۲۱-۷ روز است. اگر مادر یک نوزاد پیشتر یا در حین بارداری آبله مرغان گرفته باشد، کودک وی تا چندین ماه در برابر آبله مرغان ایمنی دارد اما این ایمنی در ۱۲-۴ ماه پس از زایش کاهش پیدا می‌کند.

عوامل افزایش دهنده خطر

به کارگیری داروهای سرکوب کننده دستگاه ایمنی بدن و همچنین بیمارانی که از ضعف سیستم ایمنی رنج می‌برند، از عوامل افزایش دهنده خطر هستند.

پیشگیری

در ابتدای سالهای ۱۹۷۰ در کشور ژاپن واکسنی به نام Varivax تولید شد که به طور مرتب از سال ۱۹۸۶ در ژاپن و از سال ۱۹۹۵ در آمریکا استفاده می‌شود که نتایج آن، مثبت بوده است.

پس از استفاده انبوه این واکسن در این دو کشور شیوع بیماری آبله مرغان، چه در افراد واکسینه و چه در افرادی که واکسن را دریافت نکرده‌اند، به طور چشمگیری کاهش یافت. این واکسن در ایران موجود نمی‌باشد.

پیامدهای مورد انتظاربهبود خود به خودی: کودکان در ۱۰-۷ روز بهبود می‌یابند اما در بزرگسالان، این مدت بیشتر است و احتمال بروز عوارض در آن‌ها بیشتر است. پس از بهبودی، فرد برای تمام زندگی در برابر آبله مرغان ایمنی دارد. گاهی پس از طی شدن سیر بیماری آبله مرغان، ویروس در بدن به حالت خفته باقی می‌ماند (بطور مثال در ریشه اعصاب نزدیک نخاع). این ویروس خفته ممکن است سال‌ها بعد دوباره بیدار شده و بیماری زونا را ایجاد کند.

عوارض احتمالی

عفونت باکتریایی ثانویه برروی تاول‌های آبله مرغان :شایعترین عارضه آبله مرغان، عفونت‌های ثانویه جلدی است.

عفونت ویروسی چشم

به ندرت آنسفالیت (التهاب یا عفونت مغز)

احتمال بروز زونا سال‌ها پس از دوران بزرگسالی

به ندرت باقی‌ماندن جای تاول و ممکن است تاول عفونی شود

میوکاردیت (التهاب عضله قلب)

آرتریت (التهاب مفصل) بطور گذرا

سینه پهلو (پنومونی)

نشانگان رای (به انگلیسی: Reye syndrome) در صورت مصرف آسپیرین وجود دارد

پریکاردیت، هپاتیت، گلومرولونفریت، اورکیت، زخم معده و عوارض نورولوژیک (عصبی) از عوارض دیگر بیماری هستند. سربلیت یا همان التهاب مخچه به واسطه واکنش‌های ایمونولوژیک، یکی از عوارض نادر آبله مرغان است که بیمار دچار آتاکسی (اختلال در راه رفتن) می‌شود.

آبله مرغان می‌تواند از مادر باردار به جنین سرایت کند و سبب وزن کم در هنگام تولد، آتروفی (زوال) کورتکس مغز، حملات تشنجی، عقب افتادگی ذهنی، آب مروارید و میکروسفالی شود. ابتلای مادر در ۱۶ هفته اول بارداری به آبله مرغان با توجه به احتمال انتقال به جنین و عوارض آن نیازمند به درمان با VZIg (ایمونوگلوبولین ضد VZV) دارد. متأسفانه در حال حاضر، این دارو در ایران در دسترس نیست.

درمان

در اکثر موارد نیاز به درمان ضد ویروسی نیست و فقط درمان حمایتی انجام می‌شود که شامل تجویز آنتی هیستامین برای کاهش خارش یا تجویز استامینوفن برای کنترل تب می‌شود. بر اساس آخرین ویرایش کتاب مبانی طب کودکان نلسون، دو گروه سنی زیر یک‌سال و بالای ۱۳ سال، افرادی که به هر دلیل در حال استفاده از استروئید (برای مثال پردنیزولون) و همچنین افرادی که درحال مصرف آسپرین می‌باشند، نیاز به درمان ضدویروس (آسیکلوویر) دارند.

درمانی برای آبله مرغان وجود ندارد، به جز استراحت و دادن داروها برای پایین آوردن تب و کاهش خارش.

برای پایین آوردن تب، می‌توان این کارها را انجام داد:

آب و مایعات فراوان بنوشید. می‌توانید یخ نیز بمکید.

با آب ولرم حمام کنید.

لباس‌های نازک و نخی به تن کنید و از لباس‌های زبر و گرم دوری کنید.

داروها را به موقع مصرف کنید.

در مورد افراد کوچک‌تر از ۲۰ سال سن، از آسپیرین استفاده نکنید، زیرا امکان دارد سندرم رِی (نام علمی: Reye syndrome) را به وجود آورد.

موارد تزریق : این واکسن در ایران موجود نمی باشد انجام آزمایش خون جهت بررسی سابقه بیماری آبله مرغان لازم است .

 ذات الریه (پنوموکوک)

ذات‌الریه عفونتی است که منجر به التهاب و پرشدن فضاهای داخل ریه و مجاری هوایی از مایع می‌گردد.

به دنبال ایجاد عفونت، گلبول‌های سفید به طرف ریه‌ها حرکت می‌کنند تا با عفونت مبارزه نمایند.

اما این جریان منجر به بروز اختلال در عملکرد اصلی ریه یعنی دریافت اکسیژن از هوا و انتقال آن به سیستم گردش خون می‌گردد.

یک هفته پس از آغاز بیماری در حدود یک سوم از بیماران دچار افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون  می‌شوند. دوره بیماری بین چند روز تا یک ماه و گاهی هم بیشتر ادامه خواهد داشت.

علت بیماری

میکروب‌های متفاوتی عامل ذات الریه هستند. اگرچه بعضی از این میکروب‌ها شایع و تشخیص آنها آسان است، اما در مواردی تشخیص عامل بیماری بسیار مشکل می‌باشد.

عفونت ریه می‌تواند در اثر باکتری ،ویروس یا قارچ ایجاد شود. در اغلب موارد باکتری‌ها عامل اصلی ایجاد بیماری هستند.

منشا عفونت

عوامل عفونی معمولا در ریه افراد سالم وجود ندارند. گاهی اوقات آن‌ها توسط جریان خون به ریه‌ها می‌رسند، ولی اغلب همراه با نفس کشیدن توسط قطرات ریز آب موجود در هوای تنفسی به ریه‌ها منتقل می‌شوند.

فرد دچار عفونت، با عطسه و سرفه میکروارگانیسم ها را وارد هوا می‌کند.

برخی از میکروارگانیسم ها خصوصا ویروس‌ها همراه تنفس وارد ریه می‌شوند.

بعضی از میکروب هایی که به طور معمول در حلق افراد زندگی می‌کنند بی ضرر هستند.

در صورتی که شخص به هر علت از جمله به علت ابتلا به ویروس، ضعیف شده باشد این میکروب ها به درون ریه‌ها راه می‌یابند.

علائم بیماری

ذات‌الریه بسته به عامل ایجادکننده می‌تواند علائم مختلفی داشته باشد. تب، درد قفسه سینه، سرفه، کاهش اشتها و ضعف علائم اصلی بیماری هستند.

سرفه در ابتدا ممکن است خشک باشد، اما یک تا دو روز بعد سرفه خلط‌دار می‌شود. خلط معمولا زرد رنگ است و ممکن است رگه‌های خونی داشته باشد.

تنفس بیمار سریع و سطحی می‌شود و ممکن است بیمار به نفس نفس زدن بیفتد. در موارد شدید اکسیژن رسانی کاهش می‌یابد و ممکن است علائم کمبود اکسیژن در فرد بروز کند.

تنفس عمیق یا سرفه ممکن است منجر به ایجاد درد عمقی در قفسه سینه شود. این علامت ممکن است نشان دهنده گسترش عفونت به پرده پوشاننده ریه‌ها باشد.

پیشگیری

– سیگار نکشید. از آنجایی که افراد سیگاری بیش از همه در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، ترک سیگار مهم‌ترین عامل پیشگیری از این بیماری می‌باشد.

– از تماس با افراد مبتلا به عفونت‌های تنفسی خودداری کنید.

– از مواجهه با سرما یا خیس بودن در هوای سرد خودداری کنید.

– تغذیه مناسب به خصوص در کودکان عامل مهمی در پیشگیری از عفونت‌های ریه است.

– درمان به موقع عفونت‌های ساده تنفسی، احتمال عفونت ریه را کاهش می‌دهد.

– ویتامین‌های تازه به خصوص ویتامین C مصرف کنید.

موارد تزریق : برای سفارت ترکیه، در افراد 60 ساله و بالاتر ،این واکسن باید تزریق شود. برای سایر سفارتها در افراد 65 ساله و بالاتر ، تزریق می شود. این واکسن در داروخانه ها موجود می باشد .

 آنفولانزا

 

آنفلوانزا یا گریپ بیماری واگیردار است که توسط نوعی ویروس آران‌ای از خانواده Orthomyxoviridae ایجاد می‌شود.

این نوع ویروس‌ها در پرندگان و پستانداران اثر می‌گذارند. این بیماری باعث عفونت حاد دستگاه تنفسی می‌شود که با سردرد ناگهانی، درد ماهیچه، تب و ضعف و بی‌حالی شدید نمایان می‌شود.

این بیماری در موارد حاد به خصوص در خردسالان ممکن است باعث سینه‌پهلو شود. سه گونه ویروس آنفلوانزا به نامهای A B C وجود دارد. در حالت معمولی دورهٔ بیماری ۳ تا ۴ روز است.

تاریخچه بیماری

در قرن بیستم ویروس آنفلوانزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸ شیوع پیدا کرد و عامل مرگ بیش از ۴۰ درصد از سربازان آمریکایی در این جنگ بود. همچنین آنفلوانزای آسیایی در سال ۱۹۵۸، و آنفلوانزای هنگ کنگی در سال ۱۹۶۸ نیز در کنار آن در مجموع بیش از یک میلیون مرگ را سبب شده‌اند. تا امروز آمار مرگ و میر یک سیر نزولی را طی کرده‌است. به این صورت که در آغاز فعالیت این ویروس مرگ‌های دسته جمعی حتی ۴۰ میلیون نفر در یکسال گزارش شده‌است اما به مرور کاهش یافت. امروزه گونه‌های جدیدتر این ویروس مانند آنفلوانزای پرندگان یا آنفلوانزای خوکی نیز ظهور کرده‌اند.

افرادی که در معرض آنفلوانزا هستند

بیماری‌هایی چون قلبی، ریوی، کلیوی، دیابت، آسم، بارداری و کهنسالی امکان مبتلا شدن افراد به آنفلوانزا را افزایش می‌دهند. همچنین کودکان به علت سیستم دفاعی ضعیف بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. چون این بیماری واگیر دار است در مکان‌های عمومی امکان انتقال این بیماری زیاد می‌باشد.

علائم بیماری

علائم بیماری می‌تواند خفیف یا شدید باشد.  تب و لرز، سردرد، دردهای عضلانی از جمله کمردرد، خستگی، سرفه (که ممکن است با خلط همراه باشد)، گلودرد، ایجاد زخم هایی داخل دهان-بینی-روی سطح پوست،خشونت صدا، استفراغ. گلودرد خارش بدن کوفتگی از علایم شایع بیماری هستند. این علائم معمولاً دو روز پس از مواجهه با ویروس بروز می‌کنند و معمولاً کمتر از یک هفته باقی می‌مانند. با این حال سرفه کردن ممکن است بیش از دو هفته مشاهده شود. آنفلوانزا در تمام سنین به غیر از دوران شیرخوارگی دیده می‌شود. حالت تهوع و استفراغ ممکن است در کودکان مشاهده شود اما در بزرگسالان متداول نیستند. شیوع ناگهانی انواع مختلف آنفلوانزا تقریباً هر زمستان رخ می‌دهد و شدت آنها متفاوت است. همچنین کسانی که قبلاً دچار این بیماری نشده‌اند امکان بروز این بیماری دربدن آنان بیشتراست.

علل بیماری

ویروس‌های عامل آنفلوانزا از سرده اورتومیکسو ویروس‌ها هستند. آنفلوانزای شامل ویروس آنفلوانزای A، آنفلوانزای B و آنفلوانزای C این ویروس‌ها معمولاً از طریق هوا یا عطسه گسترش می‌یابند و باور بر این است که این روش در فواصل نسبتاً کوتاه رخ می‌دهد. همچنین توسط تماس با سطوح آلوده به ویروس و سپس تماس دست با چشم یا دهان نیز ممکن است منتقل شود. همچنین فرد پیش یا در طی مدت زمانی که بیمار است می‌تواند سبب آلوده شدن دیگران شود.

عوارض بیماری

هرچند دورهٔ معمولی بیماری ۳ تا ۴ روز است اما چون در جریان آنفلوانزا میکروب‌های دیگری به بدن حمله می‌کنند از اینرو سبب پیدایش عفونت‌های ثانوی به خصوص در دستگاه تنفس هم می‌گردند و این بدان معنا است که آنفلوانزا مقاومت بدن را کم کرده و آن را برای دچار شدن به بیماری‌های دیگر آماده می‌سازد. به کار بردن ماسک، گندزدایی هوای اتاق بیماران و جدا کردن سریع مبتلایان از افراد سالم تا حدی مانع شیوع آنفلوانزا می‌شود.

اگر سریع تر این بیماری در بدن درمان نشود، سریع دستگاه ی تنفسی شش ،کبد را از کار می اندازد.

پیشگیری و درمان

شستن مکرر دستان سبب کاهش خطر عفونت می‌شود زیرا ویروس توسط صابون غیرفعال می‌شود. استفاده از ماسک پزشک نیز مفید است.

بجز رعایت اصول بهداشتی یکی از مهمترین توصیه‌های پزشکان در مورد پیشگیری از ابتلا به این ویروس تزریق واکسن است.

بسیاری از واکسن‌ها تأثیر دوره‌ای دارند زیرا این ویروس به سرعت تکامل می‌یابد. اما بتازگی دو گروه از پژوهشگران آمریکایی در تحقیقاتی جداگانه موفق شده‌اند واکسنی را بسازند که به بخشی از ویروس آنفلوانزا که در تمام گونه‌ها یکسان است، حمله می‌کند.

ویروس آنفلوانزا را می‌توان مثل یک آب نبات چوبی در نظر گرفت که یک سر و یک پایه دارد که در سر ویروس پروتئینی به نام هِم آگلوتینین قرار دارد.

محققان اینبار برخلاف گذشته به جای سر، به پایه مولکول حمله کرده‌اند، جایی که در تمام گونه‌های ویروس آنفلوانزا ثابت است و بسیار کمتر هم دچار جهش می‌شود.

نتایج تحقیق این دو گروه پژوهشی که منتشر شده نشان از موفقیت این واکسن جدید دارد.

داروهای ضدویروس مانند مهارکننده‌های نورآمیدیناز مثل oseltamivir برای درمان آنفلوانزا بکار رفته‌اند.

اما به نظر می‌رسد که مزایای آن‌ها برای سلامتی بیشتر از خطرات استفاده از آن‌ها نمی‌باشد.

هیچ مزایایی برای این داروها در افراد مبتلا به سایر مشکلات سلامتی مشاهده نشده است.

سطح ضد میکروبی آلیاژهای مس

با آزمایش‌های بسیار، نشان داده شده است که سطح مس و آلیاژهای آن، باکتری کلبسیلا پنومونیه را در کمتر از ۲ ساعت از زمان آلودگی، نابود می‌کند. این نتایج، نویدبخش غلبه بر عفونت‌های بیمارستانی است. استفاده از مس در قسمت‌های فلزی تخت و میز بیمار، شیرآلات و دستگیره درها، سینی، سینک و غیرو، به ویژه در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌ها، سبب کاهش انتقال ویروس و باکتری به دیگر افراد خواهد شد.

موارد خطرناک

اگر یکی از موارد زیر به هنگام درمان رخ دهند:

افزایش تب یا سرفه

وجود خون در خلط

گوش درد

تنگی نفس یا درد قفسه سینه

ترشحات غلیظ از بینی، سینوس‌ها یا گوش‌ها

درد سینوس

درد یا سفتی گردن.

موارد تزریق : در فصل پاییز و زمستان  هر سال باید تزریق شود

 دیفتری و کزاز

واکسن سه‌گانه یا ثلاث که واکسن سه بیماری دیفتری، کزاز و سیاه سرفه می‌باشد، برای ایمن‌سازی نوزادان و کودکان بین سنین ۶ هفته‌ای تا ۶ سالگی به مصرف می‌رسانند.

واکسن سه‌گانه محتوی محلولهای تصفیه و تغلیظ شده توکسوئید دیفتری و توکسوئید کزاز و باکتری کشته شده سیاه‌سرفه هست که بر فسفات آلومینیوم در حال تولید جذب شده است.

تیومرسال به عنوان ماده نگه دارنده به نسبت یک در ده هزار به محصول اضافه شده است. استفاده از فسفات آلومینیوم بدان جهت است که با تأخیر جذب واکسن در بدن قدرت ایمنی‌زایی آن افزونتر می‌شود.

میزان ترکیبات واکسن سه‌گانه

هر دز واکسن در حجم ۰/۵ میلی‌لیتر محتوی مواد زیر است:

توکسوئید دیفتری: ۱۵ واحد فلوکولان توکسوئید کزاز: ۱۰ واحد فلوکولان واکسن ضد سیاه سرفه: ۴ واحد بین‌المللی محافظت کننده فسفات آلو مینیوم :(بر مبنای یون فلز)۰/۳ تا ۰/۶ میلی‌گرم تیومرسال: ۱٪

موارد عدم استعمال واکسن سه‌گانه

برای ایجاد ایمنی اساسی و پایه‌ای سه تزریق نیم میلی‌لیتری به فاصله ۴ تا ۸ هفته انجام می‌گیرد و چهارمین تزریق یک سال بعد صورت می‌پذیرد.

از تزریقهای یادآور ۵ سال یک بار از واکسن توأم ضد دیفتری- کزاز خردسالان یا بزرگسالان، بسته به سن شخص استفاده به عمل می‌آید.

تزریق واکسن سه‌گانه در کودکان دارای ضایعات مغزی پیشرونده ممنوع است و باید به آنها واکسن دوگانه خردسال تزریق کرد.

همچنین این واکسن برای کودکانی که سابقه بیماریهای مزمن چرکی، ناراحتیهای عصبی، تشنج، ضایعات مغزی و یا سابقه خانوادگی بیماریهای عصبی را دارند تجویز نمی‌گردد.

در هر یک از این موارد، پزشک متخصص بیماریهای کودکان باید شخصاً تصمیم به استفاده از واکسن را بگیرد.

به کودکان تب‌دار یا مبتلا به بیماریهای حاد، واکسن سه‌گانه ضد دیفتری – کزاز و سیاه سرفه تا رفع تب و بیماری، تزریق نمی‌شود.

بعد از ۶سال تمام (۶سال و۱۱ماه و۲۹روز) تزریق واکسن سه‌گانه ممنوع است و باید از واکسن دوگانه ویژه بزرگسالان استفاده شود.

عوارض جانبی واکسن سه‌گانه

با تزریق این واکسن قرمزی، سفتی، تورم و یا بثورات پوستی همراه با تب که معمولاً زود گذر هستند مشاهده می‌شود.

در موارد نادری ناراحتیهای کلیوی به دنبال تزریق این واکسن دیده شده است.

همچنین ناراحتیهای مغزی قابل توجهی که ناشی از تزریق جزء سیاه سرفه این واکسن سه‌گانه است به ندرت ذکر شده، اگر ناراحتی عصبی و یا تشنجی کودک ظرف ۲ روز پس از تزریق مشاهده شود، نشان ایجاد ناراحتی به علت واکسن سیاه سرفه است در این صورت دنباله ایمن‌سازی را با واکسنهای دوگانه ضد دیفتری، کزاز خردسالان یا بزرگسالان بسته به سن شخص ادامه می‌دهند و به این کودک دیگر واکسن سیاه سرفه نباید تزریق شود.

بایستی همواره آدرنالین (با دز یک در هزار) در دسترس تزریق کنندگان باشد تا اگر عارضه آنافیلاکسی پیش آمد، بلافاصله به مصرف برسد.

واکسن دوگانه یا توأم دیفتری و کزاز واکسن دوگانه یا توأم نیز حاوی واکسن برای دو بیماری دیفتری و کزاز می‌باشد و در سنین بالای ۶ سال و در کودکان حساس به واکسن سه‌گانه از این استفاده می‌شود.

ترکیب واکسن دوگانه نیز مثل واکسن سه‌گانه است با این فرق که عامل ضد سیاه سرفه را ندارد.

موارد استعمال

اگر پس از تزریق واکسن سه‌گانه، درجه حرارت بدن کودک بالاتر از ۴۰ درجه سانتی گراد (زیر بغل)، گریه مداوم بیش از سه ساعت که قابل آرام کردن نباشد ویا تشنج ظرف ۷۲ ساعت رخ دهد در نوبت‌های بعدی به جای واکسن سه‌گانه باید واکسن دوگانه خردسالان تزریق گردد.

همچنین برای ایمن‌سازی کودکان بیش از شش سال و نوجوانان و بزرگسالان از واکسن توأم ویژه استفاده می‌نمایند.

بعد از۶ سال تمام (۶سال و۱۱ماه و۲۹روز) تزریق واکسن سه‌گانه ممنوع است وباید از واکسن دوگانه ویژه بزرگسالان استفاده شود.

برای ایمن‌سازی کودکان زیر شش سال بر ضد بیماری‌های دیفتری و کزاز از واکسن توأم دیفتری- کزاز ویژه خردسالان استفاده می‌شود.

واکسن ویژه نوجوانان و بزرگسالان ترکیبی شبیه واکسن کودکان دارد، تنها مقدار نوکسوئید دیفتری آن به دو واحد فلوکولان تقلیل یافته است.

موارد عدم استعمال

در کودکان تب دار یا مبتلا به بیماری‌های حاد تا رفع تب و بیماری تزریق واکسن را به عقب می‌اندازند.

در مورد کودکان مبتلا به آلرژی شدید و یا ضایعات و عوارض مغزی و عصبی مایه کوبی با احتیاط و با نظر پزشک کودکان انجام گیرد.

به کودکان پس از سن شش سالگی و به نوجوانان اگر مایه کوبی توأم ضرورت یابد باید حتماً واکسن ویژه بزرگسالان تزریق شود.

چون در این گروه سنی واکسن خاص کودکان عوارض جنبی نسبتاً شدیدی به علت مقدار بیشتر پادتن ضد دیفتری که در آن وجود دارد ایجاد می‌شود.

عوارض جانبی

به دنبال تزریق واکسن توأم عوارض موضعی ا ز قبیل قرمزی محل تزریق، حساسیت موضع، و گاهی واکنشهای عمومی مانند تب، سر درد، و گاهی ظهور بثوراتی در سطح بدن مشاهده می‌شود اما این واکنشها به زودی مرتفع می‌گردند.

در موارد نادری به دنبال تزریق واکسن توأم ضد دیفتری- کزاز ناراحتی‌های کلیوی و عصبی دیده شده است.

در چنین حالاتی تزریق‌های بعدی انجام نمی‌گیرند. بایستی همواره آدرنالین یک در هزار در دسترس تزریق کنندگان واکسن باشد تا اگر عارضه آنافلاکسی پیش آمد بلافاصله بمصرف برسد.

روش استفاده واکسنهای سه‌گانه و دوگانه

واکسنهای سه‌گانه و دوگانه به اندازه ۰/۵ میلی‌لیتر بصورت تزریق عضلانی، تجویز می‌شود.

واکسنهای سه‌گانه و دوگانه’ بزرگسالان و خردسالان را باید حتماً به شکل داخل عضلانی و عمیق تزریق کرد زیرا تزریق این نوع واکسنها در زیر جلد یا داخل جلد می‌تواند موجب تحریک موضعی، تشکیل گرانولوم، نکروز بافتی و بروز آبسه استریل شود.

قبل از مصرف شیشه واکسن را خوب تکان دهید تا واکسن کاملاً یکنواخت گردد.

برنامه کشوری واکسن سه‌گانه کودکان

نوبت      زمان تزریق

اول        ۲ ماهگی

دوم        ۴ ماهگی

سوم       ۶ ماهگی

چهارم     ۱۸ ماهگی

پنجم       ۴ تا ۶ سالگی

برای حفظ ایمنی پس از پنج نوبت تلقیح واکسن سه‌گانه یا دوگانه، واکسن دوگانه ویژه بزرگسالان باید هر ۱۰ سال یکبار تکرار شود

روش نگهداری واکسنهای سه‌گانه و دوگانه

واکسنهای سه‌گانه و دوگانه را در ۸–۰ درجه سانتی گراد (طبقه فوقانی یخچال) و دور از نور نگهداری می‌نمایند این واکسنها نباید یخ بزند زیرا در اثر یخ زدن و بازشدن، تزریق واکسن ایجاد واکنشهای شدید و مزاحم خواهد نمود.

این واکسنها معمولاً در جعبه‌های محتوی دو یا سه آمپول ۰/۵ میلی‌لیتری و یا در شیشه‌های ۵ تا ۱۰ میلی‌لیتری عرضه می‌گردد.

نکات مهم در مورد واکسنهای سه‌گانه و دوگانه

حداقل فاصله بین نوبت واکسنهای سه‌گانه یک ماه است.

بعد از۶سال تمام (۶سال و۱۱ماه و۲۹روز) تزریق واکسن سه‌گانه ممنوع است و باید از واکسن دوگانه ویژه بزرگسالان استفاده شود.

در صورتیکه سن کودک هنگام تزریق یادآور اول سه‌گانه و فلج اطفال، چهارسال یا بیشتر باشد، یادآور دوم لزومی ندارد.

توصیه می‌شود همزمان با تزریق واکسن ثلاث یک دز قطره استامینوفن تجویز و به والدین آموزش داده شود تا در صورت تب یا بیقراری هر چهار ساعت آن را تکرار کنند.

اگر پس از تزریق واکسن سه‌گانه، درجه حرارت بدن کودک بالاتر از ۴۰ درجه سانتی گراد (زیر بغل)، گریه مداوم بیش از سه ساعت که قابل آرام کردن نباشد ویا تشنج ظرف ۷۲ ساعت رخ دهد در نوبت‌های بعدی به جای واکسن سه‌گانه باید واکسن دوگانه خردسالان تزریق گردد.

تزریق واکسن سه‌گانه در کودکان دارای ضایعات مغزی پیشرونده ممنوع است وباید به آنها واکسن دوگانه خردسال تزریق کرد.

فاصله بین نوبت سوم و چهارم واکسن سه‌گانه نباید از ۶ ماه کمتر باشد.

در مورد کسانی که سابقه تشنج دارند وبا مصرف دارو تحت کنترل هستند تزریق واکسن DTP بلامانع است.

برای حفظ ایمنی پس از پنج نوبت تلقیح واکسن سه‌گانه یا دوگانه، واکسن دوگانه ویژه بزرگسالان باید هر ۱۰ سال یکبار تکرار شود.

جهت بالا بردن سطح ایمنی بزرگسالان در مقابل دیفتری توصیه می‌شود در کلیه مواردی که باید در بالغین واکسن کزاز تزریق شود، منجمله در زنان باردار و زنان سنین بارداری (۴۹–۱۵ ساله) واکسن دوگانه ویژه بزرگسالان تلقیح شود.

واکسنهای سه‌گانه، دوگانه بزرگسالان و خردسالان را باید حتماً به شکل داخل عضلانی و عمیق تزریق کرد (تزریق این نوع واکسنها در زیر جلد یا داخل جلد می‌تواند موجب تحریک موضعی، تشکیل گرانولوم، نکروز بافتی و بروز آبسه استریل شود).

موارد تزریق : بعد از واکسیناسیون دوران کودکی ، هر ده سال یکبار ، باید تزریق شود.

ضرورت زدن واکسن پیش از مسافرت

در تعداد قابل توجهي از كشور هاي آفريقايي و آمريكاي لاتين بيماري تب زرد وجود دارد . تب زرد بيماري ويروسي خطرناكي است كه از طريق پشه منتقل مي شود .

علائم اين بيماري عبارتند از تب ، سردرد ، ترس از نور ، كاهش ضربان قلب ، افت فشار خون ، زردي ، خونريزي از دستگاه گوارش و در نهايت اغما.

ليست كشورهايي كه در آنها اين بيماري ديده مي شود در اين بخش موجود مي باشد و افرادي كه قصد مسافرت به اين كشورها را دارند با مراجعه به اين مركز در صورت لزوم،واکسن های سفر به کشور آمریکا مثل  واكسن تب زرد تزريق نموده و كارت بين المللي كه گواهي تزريق اين واكسن است را دريافت مي نمايند . اين واكسن حداقل 10 روز قبل از عزيمت بايد تزريق شود.

اين واكسن ويروس ضعيف شده است و در زير نه ماهگي و حتي الامكان در حاملگي تزريق نمي شود .

بيماري ديگري كه در بسياري از كشورهاي جهان به خصوص مناطق گرمسير ديده مي شود مالاريا ست.

عامل بيماري مالاريا توسط نوعي پشه به نام آنوفل از فردي به فرد ديگر منتقل مي شود .

علائم اين بيماري شامل حملات مكرر تب ، لرز شديد و تعريق به همراه سردرد ، خستگي ، سرگيجه و علائم گوارشي مي باشد .

در اين بيماري طحال بزرگ مي شود و ممكن است به مرگ منجر شود . اطلاعات مربوط به این بیماری را میتوانید از مرکز بهداشت غرب تهران (شماره تلفن:66038922_66085260)دریافت نمایید.

نکات مهم :در مورد افراد زیر 18 سال،برای واکسن های سفر به آمریکا آوردن کارت واکسیناسیون زمان کودکی به همراه پاسپورت الزامیست.

به همراه داشتن فرم مربوط به واکسیناسیون از طرف دانشگاه مربوطه، در افرادی که برای ادامه تحصیل، قصد عزیمت به خارج از کشور را دارند الزامیست.